W 2007 r. Chaîne des Rôtisseurs zainaugurował coroczny Międzynarodowy Konkurs Sommelierów, aby zapewnić młodym sommelierom możliwość zaprezentowania swoich umiejętności. Edycję 2023, która odbyła się we wrześniu w słoweńskiej Lublanie, wygrał Polak Łukasz Górski, który zdobył także tytuł mistrza Polski młodych sommelierów w 2022 r.
Łukasz, na czym polega specyfika tego konkursu?
Uczestnicy pochodzili z całego świata, było nas 14 finalistów. W tym roku była silna reprezentacja z Azji. Spotkałem kolegów z Meksyku, Kanady, krajów skandynawskich. Kandydaci muszą mieć mniej niż 28 lat. Konkurs skupia się na osobach, które wciąż rozwijają swoje umiejętności, przechodzą kolejne szczeble certyfikacji sommelierskiej. Dla każdego z nas udział w międzynarodowym konkursie oznacza ogromne korzyści zarówno z punktu widzenia edukacyjnego, jak i poszerzenia doświadczenia.
Jak wyglądała twoja droga do tegorocznego finału?
Aby móc zakwalifikować się do międzynarodowego finału, co roku organizowanego w innym kraju, należy najpierw przejść przez eliminacje krajowe. Te odbywały się w tym roku w Dworze Sieraków. To pierwszy raz, kiedy Polska zorganizowała takie eliminacje i wysłała na konkurs swojego kandydata. W 2017 r. co prawda konkurs wygrał Polak Piotr Pietras MS, ale jako że pracował wtedy w Anglii, to reprezentował ten kraj. Takie są zasady w tym konkursie – reprezentujesz kraj, w którym pracujesz, a nie z którego pochodzisz.
Gdzie obecnie pracujesz?
W tym roku zmieniłem Warszawę na Kraków. Zakończyłem współpracę z restauracją Butchery and Wine i rozpocząłem w krakowskiej grupie MSHG, w skład której wchodzą restauracje takie jak Fiorentina czy Szara Gęś.
Opowiedz, proszę, jak trafiłeś na temat wina na swojej drodze?
Pochodzę z małej miejscowości niedaleko Nowego Sącza. W liceum marzyło mi się studiowanie w warszawskiej Akademii Teatralnej. Po maturze przyjechałem do Warszawy, aby z grupą teatralną przygotowywać się do egzaminów. Aby się utrzymać, szukałem pracy. Jak się szybko okazało, nie byłem stworzony do rozwożenia pizzy – tak skuter, jak i ja byliśmy nieźle poobijani. Znalazłem pracę w cukierni Grycana. Na studia się nie dostałem, co oznaczało powrót do rodzinnego domu. Ale żeby nie być na utrzymaniu rodziców, postanowiłem iść do pracy i w międzyczasie myśleć, co dalej, co chcę robić. Najprościej było mi znaleźć pracę w cukierni Grycana w Nowym Sączu. Otrzymałem propozycję pracy w pensjonacie w Krynicy-Zdroju. Tam pierwszy raz poznałem sommeliera. Zafascynowała mnie jego wiedza o winach. Następnie trafiłem do Wrocławia. Zapytałem Google: jaka jest najlepsza restauracja we Wrocławiu? Wyszukiwarka pokazała Acquario w hotelu Monopol. Zaryzykowałem zaoferowanie mojego CV, podkreślając, że niewiele umiem, ale chcę się uczyć. Miałem ogromne szczęście trafić na menedżera Michała Jagodę. Przyjął mnie na zmianę śniadaniową, pomógł zostać sommelierem. I tak to się zaczęło.
Czy uważasz, że obecność sommeliera w restauracji staje się czymś powszechnym?
O tak, jeszcze kilka lat temu, kiedy ja zaczynałem, wszyscy byliśmy kelnerami. Jeśli ktoś znał się na winie, to było in plus, ale nie istniała w wielu restauracjach funkcja sommeliera. A dziś jest to zdecydowanie obecny trend, zwłaszcza w restauracjach fine dining. Sommelier to nie tylko prestiż restauracji, ale też osoba, która może generować wymierne zyski. Swoją wiedzą o winie i kuchni oraz sposobem bycia potrafi zachęcić gości do próbowania trunków z wyżej półki. Kelnerzy z reguły wolą poruszać się w obrębie tańszych i bezpieczniejszych win. Choć też są restauracje bez sommeliera na pokładzie, ale za to ze świetnie przeszkolonymi winiarsko kelnerami i ci radzą sobie bardzo dobrze z tematem wina. Generalnie myślę, że w gastronomii warto pamiętać o winie, które jest nieodzownym elementem stołu.
Udostępniono 30% tekstu, dostęp do pełnej treści artykułu tylko dla prenumeratorów.
