Rekordowy rok w Wieliczce

2015 upłynął w Kopalni Soli „Wieliczka” pod znakiem rekordów – zarówno turystycznych, jak i na polu prac górniczych.

– Ten rok planujemy zamknąć liczbą 1 milion 380 tysięcy turystów. Oznaczać to będzie to wzrost o 7% w porównaniu do roku ubiegłego i aż o 40% w porównaniu do 2009. Turystyczny sukces nie byłby jednak możliwy gdyby nie intensywne prace górnicze. W mijającym roku zabezpieczaliśmy aż 12 zabytkowych komór i kilkanaście chodników, a przecież prace obejmują zasięgiem również te niezabytkowe rejony podziemi. Dbałość o solny zabytek wymaga dużych nakładów finansowych, a także stosowania skutecznych, coraz bardziej innowacyjnych metod zabezpieczania - wyjaśnia Kajetan d’Obyrn Prezes Zarządu Kopalni Soli „Wieliczka” SA. - Nie udałoby nam się tych sukcesów osiągnąć bez ciągłej, pełnej zaangażowania pracy górników- dodaje.

Przede wszystkim zabezpieczanie…
Pod ziemią praca „wre”. Nie ma właściwie poziomu (jest ich wraz z międzypoziomami kilkanaście), na którym nie pracują górnicy. Stawiają drewniane obudowy, przebudowują chodniki, wzmacniają stropy, ociosy komór szkłoepoksydowymi kotwami – wszystko po to by pod ziemią było jeszcze bezpieczniej, a bezcenny zabytek przetrwał kolejne stulecia. Szczególną troską otoczony jest rejon centralny (pomiędzy szybami Kinga-Daniłowicz-Regis). Głęboko pod ziemią prace prowadzone były m.in. w zespołach komór Geramb, Margielnik, uzdrowiskowej komorze Jezioro Wessel, muzealnej komorze Saurau, a także usytuowanych poza turystycznymi szlakami komorach Gaisruck i Żralski Stare. Zakończono zabezpieczanie północnego ociosu królującej na Trasie Turystycznej kaplicy św. Kingi i znajdującej się na Trasie Górniczej komory Franciszek Karol. Prace prowadzono też w zabytkowych, mocno zaciśniętych działaniem górotworu, chodnikach na I poziomie Świętosławskie i Powroźnik, Kuchnia, a także chodnikach na niższych poziomach: dojściowych do komór Hunka, Freitag i Seeling, chodniku Popiołowym. - Realizujemy też duży projekt związany z odtwarzaniem historycznego transportu na III poziomie kopalni. Chcemy przywrócić blask dawnej kolei, usprawnić górnikom transport materiałów i urobku, a także udostępnić do zwiedzania niezwykle cenny historycznie i przyrodniczo rejon kopalni. Tory kolejowe położone będą na odcinku ponad 1 kilometra, a projekt zakończony zostanie w roku przyszłym – precyzuje Kajetan d’Obyrn. Na przygotowywanej trasie górniczo zabezpieczano w tym roku komorę Agenora Gołuchowskiego, chodnik Pistek, część podłużni Hauer i poprzeczni Kaniów, poprzecznię Wałczyn.
Ostatnie lata to w kopalni intensyfikacja działań na rzecz ochrony zabytku przed dopływem wód pozazłożowych i powierzchniowych. W tym celu prowadzi się (m.in. w rejonach niezabytkowych) prace podsadzkowe i iniekcyjne. Zbędne pustki wypełnia się piaskiem bądź substancjami uszczelniającymi, wzmacniając górotwór w danym rejonie. Każdego roku w wielickich podziemiach podsadza się ponad 100 tys. m³ zbędnych pustek, dalsze kilka tysięcy m³ wypełnia iniektami, a prace te poprzedzają przebudowy chodników, wiercenia otworów, montaże rurociągów i tam.
Likwidowany jest poziom IX (najgłębszy w kopalni) i niezabytkowa wschodnia części kopalni (80% wyrobisk zlikwidowano w ciągu ostatnich kilku lat), trwa wodoszczelna likwidacja rejonu Kloski-Colloredo (w XIX wieku dotknęły go dwa potężne i niebezpieczne wycieki słodkiej wody). To tylko niektóre projektów, na które w ostatnich latach kopalni pozyskała dofinansowanie zewnętrzne z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Ze wsparciem NFOŚiGW realizowanych jest obecnie 6 projektów, 3 z nich o wartości dofinansowania na poziomie 40- 50% to umowy podpisane w tym roku. Górnicze działania w ostatnich latach wspierała też Unia Europejska (Trasa Górnicza i multimedialna ekspozycja Lill Górna–Kazanów) oraz Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (uszczelnianie szybu Kościuszko).