Wybór właściwej formy prawnej zatrudnienia personelu wpływa na zgodność biznesu z prawem i chroni przedsiębiorcę przed odpowiedzialnością. Znajomość kluczowych cech poszczególnych umów pozwala też wykorzystać ich specyfikę dla optymalizacji prowadzonej działalności.
Przedsiębiorcy mają wybór między umową o pracę a umowami cywilnoprawnymi – przede wszystkim umową o świadczenie usług (potocznie zwaną zleceniem) i umową o dzieło. Porównajmy je z uwzględnieniem specyficznych potrzeb branży gastronomicznej.
Umowa o pracę
Umowa o pracę jest podstawową i preferowaną formą zatrudniania osób fizycznych. Stosunek pracy podlega przepisom prawa pracy. Strony umowy nie mają więc pełnej swobody w jej kształtowaniu. Oznacza to m.in. istnienie specyficznych obowiązków po stronie pracodawcy, szczególną ochronę pracownika przed utratą pracy, sztywne, minimalne lub maksymalne normy dotyczące niektórych warunków pracy. Strony umowy o pracę nie mogą umówić się na warunki mniej korzystne dla pracownika niż te wynikające z kodeksu pracy. Stosunek pracy, według kodeksowej definicji, to relacja między pracownikiem a pracodawcą, posiadająca następujące cechy:
– osobiste zobowiązanie pracownika do wykonywania pracy określonego rodzaju, bez możliwości posługiwania się innymi osobami;
– wykonywanie pracy na rzecz pracodawcy oraz na jego ryzyko;
– podporządkowanie pracownika pracodawcy w szczególności co do sposobu wykonywania zadań; obowiązek wykonywania poleceń przełożonego;
– miejsce i czas pracy ustalone przez pracodawcę. Zobowiązanie pracownika dotyczy przede wszystkim jego dostępności (gotowości do wykonywania pracy) w ustalonym miejscu i czasie. Pracownik wykonuje więc swoje zobowiązanie, nawet jeśli np. ze względu na brzydką pogodę nie ma w restauracji w danym czasie klientów, ale pozostaje on w gotowości do pracy. Umowa o pracę będzie właściwą formą...
